Najczęstszą przyczyną bruksizmu jest stres pacjenta. Bruksizm to dolegliwość związana z nadmierną aktywnością mięśni poruszających żuchwą, w wyniku czego są one napięte i źle funkcjonują mimo poprawnej budowy anatomicznej. Ich nadmierna aktywność wyzwala się wskutek zwiększonego stresu lub predyspozycji osoby do takiego sposobu rozładowywania emocji.

Jednym ze skutków psychogennych stresu jest podwyższone napięcie mięśni – głównie tych które odpowiedzialne są za prawidłową postawę naszego ciała.

W dalszej kolejności dochodzi więc do tego, że człowiek który cierpi na bruksizm powoli zaczyna tracić zdolność sterowania napięciem mięśniowym – nie potrafi ich rozluźnić. Skutkiem tego są później min.: zmęczenie, ociężałość, bóle karku i obręczy barkowej, mrowienie oraz bolesne częstoskurcze.

Często tłumimy swoje emocje, złość i lęki. Wnikają one przez to głęboko w naszą podświadomość a ponieważ są nie rozładowane znajdują ujście podczas snu lub w sytuacjach gdy nie mamy kontroli nad swoimi reakcjami. Pojawiają się wtedy nieuświadomione czynności zastępcze czyli tzw. para funkcje za pomocą których organizm człowieka wyładowuje tłumione agresje.

Każdy pacjent z bruksizmem powinien być traktowany indywidualnie gdyż choroba ta często występuje z innymi zaburzeniami. Chory nie przypuszczając, że przyczyną dolegliwości są zęby udaje się często do lekarzy innych specjalności, najczęściej laryngologa, neurologa i ortopedy.

Wiele osób nie zdaje sobie nawet sprawy, że cierpi na to schorzenie. Dopiero fakt że budzimy się często z obolałymi mięśniami szczęki lub bólem głowy, pojawiające się ubytki na zębach lub informacja od innych że zgrzytamy podczas snu, uświadamia nam że mamy problem. Leczenie tej choroby nie jest łatwe szczególnie w bardziej zaawansowanym stanie.

Często osoby dotknięte tą dolegliwością sięgają po leki (uspokajające, przeciw lękowe, antydepresyjne, zwiotczające mięśnie szkieletowe i przeciwzapalne).